» 【 M a s 】

Op het eerste gezicht oogt Mas angstaanjagend en gevaarlijk door zijn reusachtige grootte en zijn beerachtige uiterlijk, maar dat is hij - behalve als hij woedend is en het dus wel genoodzaakt is! - alles behalve. Hij is juist het antonieme van alles wat je in eerste instantie van hem zou denken: hij is kalm en begripvol, een knuffelbeer voor wie het moeilijk heeft en erg moeilijk boos te krijgen. Hij schuwt geweld en zou zich liever opstellen als bokskussen; maar als het echt moet, heeft hij een erg stabiele standvastigheid om de zwakkeren te beschermen. Een gevecht zou dus nooit zomaar een robbetje knokken zijn om een machtsstrijd, maar om iemand te beschermen. Mas is zo'n hond die qua persoonlijkheid (als hij mens was geweest, misschien in een ander leven), hooggeleerde in filosofie zou zijn, een leraar, beheerder over een grote bibliotheek, een bekende schrijver en lieve opa. Liever ligt hij gewoon ergens onder een stoel of kussen (een met hoge poten weliswaar, onder de meeste past hij niet) te dommelen. Hij heeft een grote liefde voor vogels kijken en bestuderen en ergens lekker zitten met alleen een grote kluif tussen zijn poten en zicht op spelende kinderen in het park.

Reusachtig
Zwaargewicht
Zeeën van geduld
Wat aan de dikke kant
Vriendelijk
Wijs
Houdt van eten
Zachtaardig
Behulpzaam
Liefhebber van kinderen, pups en de natuur
Af en toe wat lomp en traag door zijn omvang

Helaas wordt Mas verkeerd geïnterpreteerd en ligt het grootste gedeelte van de dag aan de ketting in de achtertuin, daarbij meegenomen dat hij eigenlijk ook veel te groot is voor een binnenhond. Zijn baasje, een oudere man, lijkt veel op Mas: kalm en bekwaam, en verdient een extra klein centje als auteur. Hij heeft een groot herenhuis met een grote achtertuin, met een hondenhok en een ruime binnenplaats. Toch is het ooit eens anders geweest en dommelde Mas graag op het kleedje voor de haard. Maar de vrouw van zijn baasje, een strenge Engelse lerares, had er geen baat meer bij om plukken hondenharen uit het tapijt te vegen, haar geld aan grote literpakken hondenvoer uit te geven of hondensporen van de keukenvloer te boenen. Het was een aangename lentedag in juni toen haar kleinkinderen over de vloer kwamen, de eerste dag in het jaar dat de jassen uit konden en kinderen ballen uit schuren haalden. In zijn enthousiasme sprong de enorme hond tegen één van de kleinkinderen op, iets dat door vrouwtje erkend werd als agressie. Ze begon een afkeer voor Mas te ontwikkelen, eentje die aandeed aan het feit dat ze de hond onvoorspelbaar vond, angstaanjagend, zelfs. Ze durfde niet meer in de buurt van de hond te komen, dus zette ze een deel van de tuin af. Ze durfde hem niet meer los in de tuin te laten lopen, bang dat hij haar zorgvuldig gekiemde boompjes en rozenbedjes vernielde, deuren uit hun voegen zou trekken, dus legde ze hem aan de ketting. En op een dag durfde ze hem zijn eten niet meer te brengen, dus wordt zijn voer vandaag de dag door het kattenluikje geschoven. Mas, goedhartig als hij is, geeft vrouwtje nergens de schuld van en zijn staart kwispelt nog altijd even hard als altijd wanneer hij haar ziet. Hij ontwikkelt liever geen wrok, voor niemand niet - wat de andere honden ook zeggen die hem alleen kennen als een vriendelijke reus achter tralies.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .